ΣΑ ΠΡΟΒΑΤΟΥ ΑΠΟΥΛΟΥΛΟ

Σα πάγου τσι δω μεσ' στ΄Πιρασιά, ραγίζιν τα σκουτέλια μ΄,

τσι τρέχιν μαύρα δάκρυα, πουτάμια τα ματέλια μ'.

Στέκουμι σα του άγαλμα, σταυροί παντού λουγιάζου,

σα πρόβατου απουλουλό αρχίζου τσι βιλάζου.

Ρίχτου τα μάτια μ' απ' τ' μιά τσ΄απ' τ'ν άλλ' τσι ισθάνουμι ένα δέους,

τσι λέγου βλάκα άθριπι, έτουτου ήνταν του τέλους.

Ήρταν στουν κόσμου πρόχειρα, τσι θέλαν να αρχουντύνιν

τσι τσ΄ρίξαν μέσ΄τα χώματα λιπάσματα να γίνειν.

Βλέπου σταυροί μι γράμματα, τους συγγενείς τσι φίλους,

γι' αθρώπ' είμαστι σα του στάρ', που μας αλέθ' γι μύλους.

Τι να τα ποίσου τα καλά,γιαγνίσ' τα΄χιν καμπόσ,

αφού απι του θάνατου κανείς δε θα γλυτώσ'.

Στου ουστιουφυλάκιου θα παν τα πλούτη ούλα,

κόκκαλα μεσ΄ένα μπουχτσά, στ'βασμένα στα μπαγούλα.

Όσα τσι να απουκτήσιτι, μάτϊα είναι ούλα,

τρουφή θα γεν΄ν τα κόκκαλα, στου σκόρου τα μπαγούλα.

Ένας σταυρός, τσ΄ένα καντλέλ', θα ανάφτ, θα σβά, στου τάφου

τσ΄όποιους λουγιάζ' να αρχουντύν' κάν' του μιγάλου λάθους.

Για τ΄ν άλλ' ζουή, για ούλ΄τσ΄αρθρώπ' , γι δρόμους είνι ένας

τσ' ε θα μπουρέσ΄να τουν αλλάξ' στουν άπαντα κανένας.

Παρακαλίτι να'χιτι ούλ' τα μυαλά στου τόπου,

άσκουπα θησαυρίζιτι τσι κάνιτι τουν κόπου.

Όσα τσι να απουκτήσιτι, πρόχειρα είνι ούλα,

του κέρδους είνι κόκκαλα άχρηστα στα μπαγούλα.

ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "ΑΓΙΑΣΟΣ" ΜΑΡΤΗΣ ΑΠΡΙΛΗΣ 2007
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΑΜΑΤΣΟΣ