Μυτιληνιά ποιηματέλια

«καλόγερος»

Καλόγερος αλώνιζε


Γύρου σι μιαν αχλάδα,


Έ μωρέ ε,


ιχι του μπούτσου του ζυγό


τα' αρχίδια του δαμάλια


ε μωρέ ε



«πραματευτής»:


Ένας καλός πραματευτής

Από τη πόλη βγαίνει

Έ μωρέ ε


Βρε καλέ πραματευτή

Τι πραμάτια μας πουλείς

Ε μωρέ ε

Μπούτσις έχου φουρτουμένις

Στου γαϊδούρ αρματουμένις

Ε μωρέ ε


Τα' άκουσαν γι' αρχόντισσις

Τρέξαν αξυπόλητις

Ε μωρέ ε


Τ' άκουσαν κι οι φτουχές

Τρέξαν ανιμαλλιαριές

Ε μωρέ ε


Μον' μια χήρα κακουμοίρα

Δεν επρόφτασι καμία

Ε μωρέ ε


Πά να τνάξ τα δυό τα τσβάλια

Πέφτει μια μι δυο τσιφάλια

Ε μωρέ ε


Τούτι ‘νι καλή για μένα

Έχ' τα σκότια μου καμένα

Ε μωρέ ε


Να τη βάλου στου τσουκάλ'

Να φουσκόσ' να κάν' τσιφάλ'

Έ μωρέ
EEEEEEEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!