τι ήθιλα ι μυαλουκουμένους να γυρεύγου παντριγιές ;
Βρε τι μιγαλείου πούμ΄ντουν,
λέφτιρους σαν του τρυγών΄!
Ήθιλα σκουτός ---- σκουνόμτουν,
ήθιλα καθ΄στός καθούμ΄ντουν !
Μήδι τσίτις, μήδι πόν΄.
Είχα; έτρουγα σα δράκους,
εν είχα; Δεν έχ΄φαγί
τσι κανένας χικ δε μ' είπι
μήδι μ΄έκανι αθλουγή.
Τώρα...άστα, μη τα μ΄λάς
μη μας έβρ' κανές νταμλάς !
....Αχ! τσιφάλι μ΄Αρβανίτ΄κου ποιός αδειάζ΄να σι χτυπά !
Αθιτό σ΄ιρχόταν άστσ΄μα (άσχημα)
τσ' ήθιλις να βάλ΄ς χαμπά.
Όμους ---τσι τ΄στραβού του δίτσιου ---
σ΄ούλου τούτου του ζαράρ΄
μη θαρρείτι πους θα βρήτι μόν΄ιμένα πλιά φτιξάρ' !
Τσι για να τα ξέριτι ούλα μι του "νι" τσι μι του "σι"
να, τίλουγια ανιλ΄πουτζώθ΄κα
τσι χουρεύγου στου ταψί :
Πέρσ΄ τ' καλουτσιριού, στα ξέβγα,
κουντουλόγα τσι η Τρυγ΄τής,
σμαδιατσή τσ΄αξέχαστ΄μέρα,
τ΄Αξ΄του, κουσιννιά Διφτέρα,
τ΄Α- Γιαννιού ---μιγάλη η χάρη τ---
πού΄νταν Απουτσιφαλστής
(ουλουφάνιρου Σημείουν τούτους
γι΄απουτσιφαλ΄σμός ! Του τσιφάλ του θ'κόμ
μιλέτα, πούνταν όμους τότ΄η γνώσ΄;).
Του λοιπόν που λες τσείν΄τ΄μέρα,
μόλις πήρα ένα μιζέ
μι βαλίτσις, μι μπαγούλα
τσι μι κούρσαν ανγκαζέ,
ήρτ΄η Βγατζιλιώ τσ΄ Μαρίνας
απ΄τουν Πειρηά τσ΄Αθήνας !
Παναγιούδα μ΄τι΄νταν τσείνου
δε μπουρώ να του ξακρίνου !
Τραγανή τσ΄αφράτ΄σα φτάζμους ----
ανισουσουρίστσ΄ι κόσμους ! ---
Τρέχαν σα ξαλ΄φές τα σάλια ---
τα σκουπίζαν μι μισάλια !
Ίδρουν' ίδρουν ψ΄λό τ΄αχείλ΄
του σκουπίζαν στου μαντήλ΄!
Τ΄ν είδα τσι ατζιλουθουρήθ΄κα,
ράγ΄σι η καρδιά μ΄, ρε γκ΄μπάρ΄,
γύρουν γύρου σαν του κ΄μάρ΄!
Νύχτα ως νύχτα στς καφινέδις
είχουμ΄τα λαλούμινα.
Μουναχά ντουν τα πουδάρια μ΄,
σα φτιρά πιτούμινα
μια ανιπ΄δούσαν τσι σαλεύγαν
μιά ξιτ΄νάζαν τσι χουρεύγαν !
Τσ' ένα βράδ΄που τα παράπια
(Είχι πλιά θουλώσ΄του μάτι μ΄)
του μπουμπούν΄σα πάσ΄στ'ν καγίλα μ'
"Γειά σου Βγατζιλιώ μ΄αφράτη μ΄"!
Ε ! Αυτό ΄νταν !΄Μη του βγάλαν
του ιλάμι μ΄βρε πιδιά,
μόλις πήραν μυρουδιά.
Τ΄άλλου βράδ΄κάτ΄νταγκλαράδις
μαζουχτήκαν για χατήρι μ΄
κάτ΄απί του παναθύρι μ',
τσι τραγ΄δούσαν τσι στριγκλίζαν,
π΄ίλιγις γαυγίζιν λύτσ΄:
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Του πουρνό πάγ΄α κατέβου
μ΄γλέπ΄ι μήτρους μ΄ασικλίτσ΄
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Πάου για καφέ στ΄Βινέτου πέφτου
πά στου ΄ρηνουδίτσ΄,
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Παρατζέρνου έναν σκέτουν΄
μόλις ίβαζι του μπρίτσ΄
μι του πέταξι απού σπόντα :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Ζιματ΄στόν τουν ανιρούφουμ'
να μη φύγ΄του θιριακλίτσ΄
στ'ν τρίτ΄ρουφ΄ξά στραβουκατάπια
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄" !
(Τού΄πι ι πρώτους πρόιδρός μας
πώχασι του προυδριλίτσ΄
γιατί μάζιβγι τα λάδια
τσι παρέδ΄νι πάντα ξύτσ΄).
Κάνου α κόψου στα χουράφια
να μπρουστά μ΄η Κληουνίτσ΄:
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
---Όχ (ι)' μουρή δε θα του πάρου !
Αμ΄αυτή του παγιαβλί τσ :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Γύρ΄σα πίσου. Μπαντουνάρ΄ζα
σα ζαβλακουμένου ουρθύτσ'
τσι βλαστήμου μ΄του κουρίτσ΄!
Πά' στουν καφινέ α τ΄ν πιράσου
μι ρακί τσι μιζιλίτσ΄
μ΄αρχινά του φουνουγράφου :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Κάνου α φύγου πέφτ΄απάνου
στ΄ν αξαδέρφη μ΄τ΄ν Ιλπινίτσ΄
Γύριβγι τσι βαρταλάλει
πόρτα ως πόρτα του κακνί τσ΄
τσ΄έσυρνι του παντουφλί τσ΄
τσι τνη φώναζ΄η μανή τσ΄
μ΄σου΄γυμνή μ΄ένα μανίτσ΄,
πίσ΄απού του νταμλαλίτσ΄:
"Τώπιασις μουρή Ιλπινίτσ' ";
Μ΄λιά στ΄μανή τσ΄αυτή, μόν΄λέγ΄μι
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Σκώνου πλιά τσι ΄γώ του χέρι μ΄
δείχτου τουν αγκώνα μ΄
"Μπρίτς ! Εν του παίρνου του κουρίτσ΄"
(Του κουρίτσ΄! Αμ τι δα λόγους !..
Τώρα η Βγατζιλιώ τς Μαρίνας παντριμέν΄μι τς ανισπάθις,
ζουντουχήρα μήδι μήνας...).
Φεύγου, κατιβαίνου στ΄χώρα
----οι πατούνις ιμ στ'ν κουρφή μ΄.
Έφταξα, κουρσούν΄ως ώρα, να ξιντουμανιάσ΄του γ΄δί μ.
Λέγου, μέσ΄του νού μ΄κουράγιου !
Κουντουστάθ΄κα στου μουράγιου,
τσ' ανιμέτρουμ, τσ΄βάλια, τσ΄βάλια
---ζίγγα μέσ΄ένα καγίτσ΄!
Μη φουνάζιν απού μέσα :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Κάνου π΄εν καταλαβαίνου
παίρνου δρόμου τσι παγαίνου.
Πάγου κάθουμι στουν κήπου
πώλαχα έναν πάγκουν άδειου
τσι απ΄του καρσινό του ράδιου
μ΄έρχιτι τ΄απανουπροίτσ΄ :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Μια παρέγια κουπιλούδις κάθαμιά τσι τιφαρίτσ΄,
μόλις μ΄είδαν αρχινήσαν :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Βρε τι πάθαμι ! μουρμούρ΄ζα,
τι ΄ν΄αυτό του ριζιλίτσ ;
Μ΄απουκρίνιτι του ράδιου :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Διάβουλι, κακό που μ΄έστειλις !
αστραπή τσι μουνουμιάς
τό΄μαθι ούλους ι ντουνιάς !
Όπ΄να πάγινα του λέγαν,
μ΄του κριμάσαν πλιά σκλαρίτσ΄!
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Παίρνου τ΄στράτα να ΄ρτου πίσου...
Μόλις έφταξα στου Κλίτσ΄
αρχινά μιά καρακάξα :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Ξ'τέ μ΄ουγράντ΄σα ! Παίρνου δρόμου,
χώνουμι μέσ΄του τσαμλίτσ΄----
Να του πάρου του κουρίτσ΄!
Μέσ΄τα αυτιά μ΄βρουντούσαν κ΄δούνια !...
Τι΄νταν τούτου του καζίτσ΄; ---
Να του πάρου του κουρίτσ΄!
Πάγου σπίτ΄λιμόν΄η μούρη μ΄
ήμ΄νταν σαν λειψανουθήτσ΄----
Να του πάρου του κουρίτσ΄!
---Τι έχ΄ς βρε γιέ ; μ΄μι λέγ΄η μάνα μ΄,
μπας τσι σ΄ήρτι σαριλίτσ΄;
Στέκα δω να σι θυμιάσου,
παρ΄α φας τσι κάνα φ΄νίτσ΄,
τσ΄άντι πάρ΄του, του κουρίτσ΄!
Ξέν΄, τσι θ΄τσοί μη βάλαν στ΄μέσ΄
σα μαντρόστσ΄λα τσ΄αλιπές !
Ε μη λέγαν να του πάρου δα μη τ΄βία
(ούλα τσ΄ούλα πρέπ΄ιθιλουντής α πας !)
Τσ΄ α δεν ήξιρα να π΄δώ τουν Ησαϊα ---
εν ιπείραζι ! θα μ΄έδειχτ΄ι παππάς !...
Αχ ! Πες ι γ' ένας απ΄τη μιά
τσ΄άχ ! πες τσι πες ι γ΄άλλους,
στα πίσου πίσου να η ζημιά,
να τσ΄ι χατάς ! ---μιγάλους !
Μι του κρούσαν του τσιφάλι μ΄
του πιπ΄λίξαν του μυαλό μ' !
Πιάνου κάνου του σταυρό μ΄
τσι ξουδιάζου τσ΄όσουν είχα
μαζουμένου χαρτζιλίτσ΄
τσι χριγιώνουμ΄απού πάνου
τσι του παίρνου του κουρίτσ΄!
(Συ΄σι που του παίρν΄ς ; Ισύ ; )
Απί τότις π΄δώ ι καημένους
σαν πουτ'κός μέσ΄του ταψί....
Τώρα μ΄είπαν πρου μιρώθι
---ακ΄σι σύ μασκαραλίτσ !---
Πους αυτό μαθέ που λέγαν
"Να του πάρου του κουρίτσ΄"
Εν του λέγαν λέγ΄για μένα
---τ΄μάνα τσι τ΄απιθαμένα !---
μόνι ήνταν λέγ΄...τανγκό !!!!....
---τσι του πλιέρουσα ιγώ !!!
Τάδις τ΄ν έπαθα σα χάνους,
δύο μ΄σ, ουργιές κουρμί - βρακάς !!!
Σκάς, βρε γκ΄μπάρι, για δε σκάς ;;;
Share
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου