ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΛΑ
Οι δυσκολίες των ξεριζωμένων το 1922 δεν σταματούν στην προσφυγιά και στους διωγμούς.
Συνεχίζονται και στη μετεγκατάστασή τους στους νέους τόπους.
Εδώ σχολιάζεται η κοινωνική προέλευση (αρχοντογιός και προσφυγούλα) ως κριτήριο επιλογής της
κοπέλας που Θα παντρευτεί ο νέος. Ο έρωτας όμως είναι τόσο δυνατός που ανατρέπει τους
ταξικούς φραγμούς που υψώνει η κοινωνία και με τον θάνατο σφραγίζει την αξιοπρέπεια της
ψυχής.
Αρχοντογιός παντρεύτηκε και πήρε προσφυγούλα.
Η μάνα του σαν τ’ άκουσε, πολύ της κακοφάνη.
Πιάνει δυό φίδια στο βουνό, για ψάρια τηγανίζει.
---Έλα νύφη μου, να φας ψάρια τηγανισμένα.
Και στην πρώτη τη μπουκιά αμέσως φαρμακώθη.
---Δώσ’ μου, ω πεθερά, νερό και καίγετ’ η καρδιά μου.
---Εδώ νερό δε βρίσκεται, ούτε κρασί πουλιέται.
Ο γιός της όταν το’ μαθε, κλαίει κι αναστενάζει.
Και το μαχαίρι βγάζει και την καρδιά του σφάζει.
---Μάνα μ’, σαν έχεις κι άλλο γιό, δώσ’ του αρχοντοπούλα,
Αφού δεν καταδέχτηκες να πάρω προσφυγούλα.
Προσφυγούλα μου, αχ, σε κλαίει η καρδούλα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου