Σίγρι Λέσβου

Σίγρι ή Σίγριον, χωριό της Λέσβου, ανήκει στον Δήμο Ερεσσού-Αντίσσης και βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού, 94 χιλιόμετρα από την Μυτιλήνη. Ο πληθυσμός του είναι 402 κάτοικοι (απογραφή 2001).

Η ονομασία Σίγρι προέρχεται από το Ρωμαϊκό Siguro, το οποίο σημαίνει ασφαλές, δηλαδή ασφαλές λιμάνι. Οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ασφαλές από τις συνεχόμενες επιδρομές των Πειρατών. Στις μέρες μας επικράτησε το Σιγούριον και κατόπιν η επίσημη ονομασία , η οποία είναι Σίγριον.

Γραφικό ψαροχώρι, διαθέτει φυσικό λιμάνι και προστατεύεται από τις νησίδες Νησιώπη και Σεδούσα. Δίπλα στο λιμάνι βρίσκεται το Τούρκικο κάστρο, το οποίο κτίστηκε στα 1757 από τον Σουλεϊμάν Πασά. Με πρωτοβουλία του ιδίου κτίστηκαν στην περιοχή, Λουτρά, Σχολείο, Τζαμί και Υδραγωγείο. Τα Λουτρά υπάρχουν ακόμη , είναι όμως σε ερειπωμένη κατάσταση. Το δε τζαμί από το 1928 χρησιμοποιείται ως εκκλησία. Το Σίγρι έχει οφείλει την παγκόσμια αναγνώριση του, στο Απολιθωμένο Δάσος που βρίσκεται στην περιοχή. Ένα μοναδικό παγκόσμιο μνημείο της φύσης.

Ιστορία

Οι πρώτοι κάτοικοι του Σιγρίου, ήταν Τούρκοι πρώην έγκλειστοι στη φυλακή του φρουρίου, οι οποίοι μετά την αποφυλάκιση επέλεξαν τους να ζήσουν εκεί με τις οικογένειές τους. Σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πληθυσμοί από την ενδοχώρα, κυρίως όμως μουσουλμάνοι.

Οι πρώτοι Έλληνες ήρθαν στις αρχές του 20ου αιώνα. Με την απελευθέρωση το 1912 παύει το κάστρο να υφίσταται ως Τουρκικό στρατόπεδο και περνάει στα χέρια των συμμάχων, οπού και το χρησιμοποιούν ως βάση ανεφοδιασμού κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Αργότερα με την ανταλλαγή πληθυσμών οι Τούρκοι κάτοικοι εγκαταλείπουν το Σίγρι και κατοικούν σ' αυτό έλληνες πρόσφυγες από την Μικρασία. Κυρίως εγκαταστάθηκαν κάτοικοι από το χωριό Χουχλιά (σήμερα Tuzla) στο νησί Πασαλιμάνι στη θάλασσα του Μαρμαρά, την Τένεδο και την Φώκαια και λιγότερο από την περιοχή της Σμύρνης, την Πάναρμο και την Αρτάκη και την Κωνσταντινούπολη ή άλλες περιοχές. Οι πρόσφυγες κάτοικοι έχουν παράδοση στη ναυτιλία και την αλιεία και τα εμπορικά πλοία των Σιγριανών οργώνουν το Αιγαίο, μέχρι τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου καταρρέουν οι μικρές αυτές επιχειρήσεις. Στη δεκαετία του 50 και του 60 αρκετοί κάτοικοι μεταναστεύουν στην περιοχή των Αθηνών, αλλά και σε Αυστραλία, ΗΠΑ και Καναδά - κυρίως.

Σήμερα, οι κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό, καθώς το ιδιαίτερο ηφαιστειακό τοπίο της περιοχής, τα Απολιθωμένα Δέντρα και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, αλλά και οι υπέροχες παραλίες αποτελούν πόλο έλξης για τους τουρίστες.

Απολιθωμένο Δάσος

Το απολιθωμένο Δάσος δημιουργήθηκε πριν από 15 - 20 εκατομμύρια χρόνια και έχει έκταση 150.000 στρέμματα. Απλώνεται σε όλη την Νοτιοδυτική περιοχή της Λέσβου και ο περιηγητής μπορεί να θαυμάσει εκατοντάδες απολιθωμένους κορμούς κωνοφόρων δέντρων και άλλων. Θα θαυμάσει μεταξύ άλλων, μεγάλους όρθιους κορμούς Σεκοϊας που φτάνουν σε ύψος 5 μέτρων. Το 2004 εντάχθηκε στο Παγκόσμιο δίκτυο γεωπάρκων της Ουνέσκο (UNESCO).