Αποκλειστική συνέντευξη του Χρήστου Χατζηπαναγιώτη

Υπόθεση:Στην τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του ο Λάκης Παπαστάθης παρακολουθεί την ιστορία ενός σύγχρονου ήρωα, του Κώστα που μετά από είκοσι χρόνια παραμονής στο Παρίσι επιστρέφει στην πατρίδα του, την Μυτιλήνη. Αφορμή, η κληρονομιά του οικογενειακού του σπιτιού. Ο ήρωας είχε φύγει από το νησί στα δεκαοχτώ του για σπουδές κινηματογράφου στο Παρίσι κι έκτοτε δεν ξαναγύρισε. Ένα βαρύ οικογενειακό ιστορικό τον κρατούσε μακριά.
Κατά την επιστροφή του συναντάει όσους από τους συγγενείς του έχουν απομείνει και θυμάται έντονα εκείνους που έχουν φύγει για πάντα από τη ζωή. Οι μνήμες της παιδικής ηλικίας των δέκα χρόνων, της εποχής δηλαδή που συνέβησαν τα δραματικά γεγονότα στην οικογένειά του, αναβιώνουν στο μυαλό του…  Ζώντες και τεθνεώτες τον κάνουν να ξαναγαπήσει τον τόπο του. Καταλυτικό ρόλο παίζει η σχέση του με την Ελένη, τη δυναμική κι ευαίσθητη γιατρό που εργάζεται στο γηροκομείο της Μυτιλήνης και του ανοίγει νέους δρόμους στην ζωή του.

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

του Λάκη Παπαστάθη
με τους Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, Μαρία Ζορμπά, Δημήτρη Καταλειφό, Λουκία Μιχαλοπούλου, Νικόλα Παπαγιάννη, Θόδωρο Κατσαδράμη, Χρήστο Στέργιογλου, Υβόννη Μαλτέζου, Μυρτώ Παράσχη, Άρτο Απαρτιάν, Θάνο Γραμμένο, Νέλη Καρρά, Μπάμπη Αλατζά, Δημήτρη Καραμπέτση.

1. Όταν σας έγινε η πρόταση να λάβετε μέρος στην ταινία, ποια ήταν η πρώτη σας σκέψη;

Χρ. Χατζηπαναγιώτης: είπα αμέσως ναι .....ήθελα πολύ να δουλέψω με τον Παπαστάθη...

2. Πως αισθανθήκατε που λάβατε μέρος ; Θέλατε στην καριέρα σας να γυρίσετε ένα έργο στον τόπο που γεννηθήκατε;

Χρ. Χατζηπαναγιώτης: για μένα ήταν μια σπουδαία δουλεία.... η επιστροφή μου στην Μυτιλήνη, μέσα από την ταινία, ήταν γεμάτη συγκίνηση και  δημιουργικότητα.

3. Τι αναμνήσεις σας ήρθαν με το να κάνετε τα γυρίσματα σε διάφορες περιοχές του νησιού;

Χρ. Χατζηπαναγιώτης: οι αναμνήσεις μου είναι αμέτρητες.... γεννήθηκα και μεγάλωσα στην... και όπως λέει ο φίλος μου ο Κραουνάκης, ΜΟΝΑΔΙΚΗ μας πατρίδα, είναι τα παιδικά μας χρόνια.

4. Είπατε μία φράση, "ε τα φουβόμαστι τα κύματα Κουστέλ' ". Αλήθεια τα φοβόμαστε οι Μυτιληνιοί;

Χρ. Χατζηπαναγιώτης: χα χα χα.....μακάρι όχι.....

η Λίνα έχει γράψει ένα υπέροχο τραγούδι....

το καϊκι στην στεριά δεν λογίζεται

κι η καρδιά στη μαχαιριά συγκλονίζεται

έλα αγάπη μου βοριά , δώς μου κύματα

Να ‘χω  σίγουρα....

το αφιερώνω σε όλους....

5. Και τέλος, είναι η Φυκιότρυπα , πέτρινου καράβ' έτοιμου να σαλπάρ';

Χρ. Χατζηπαναγιώτης: μα δεν είναι…;

Share