και βρίσκεται λίγα χλµ. έξω απ’ το χωριό µου είναι πραγµατικά µαγευτική. Ανάµεσα στα περήφανα πεύκα, τις µυρωδάτες καρυδιές και σε απόλυτη αρµονία µε τη φύση ένα εκκλησάκι αναδύεται κάτασπρο πλάι στα γάργαρα νερά ενός ποταµού. Για να το προσεγγίσει ο προσκυνητής, ακολουθεί ένα λιθόστρωτο µονοπάτι που οδηγεί στον προαύλιο χώρο. Παντού λουλούδια, νερά, µεγαλείο του Θεού και της φύσης. ∆ύο παγκάκια και ένα ασβεστωµένο καµπαναριό ξεκουράζουν σώµα και ψυχή.
Με την είσοδο στο ναό ο προσκυνητής βλέπει το παλιό ξύλινο εικονοστάσι απείραχτο από τη φθορά του χρόνου, ενώ στα αριστερά του δίπλα σ’ ένα ταπεινό παγκάρι βρίσκεται η θαυµατουργή εικόνα του
Αγίου. Περήφανος µε το χαµόγελο της νίκης, καβαλάρης ο Αϊ-∆ηµήτριος είναι πάντα έτοιµος να συγκρουστεί µε το κακό. Πόσα και πόσα δεν έχουν ειπωθεί για τα θαύµατά Του από τους συγχωριανούς µας. Ο βίος του υπήρξε γεµάτος περιπέτειες που τον οδήγησαν στο µαρτυρικό θάνατο και την αγιοσύνη. Τριακόσια (300) σχεδόν χρόνια από τη γέννηση του Χριστού, σε µια αυτοκρατορία που οι χριστιανοί διώκονταν, έζησε ο ∆ηµήτριος από τη Θεσσαλονίκη. Γόνος αρχόντων, κέρδισε το σεβασµό όχι εξαιτίας της καταγωγής του, αλλά επειδή είχε ευγενική ψυχή και ήταν άνθρωπος γεµάτος χαρίσµατα. Πολεµιστής από νέος, έλαβε το αξίωµα του ∆ούκα από τον αυτοκράτορα προσποιούµενος
τον ειδωλολάτρη. ∆εν έπαψε όµως ποτέ να διδάσκει το λόγο του Θεού. Ο αυτοκράτορας Μαξιµιλιανός
πληροφορήθηκε τη δράση του και ζήτησε να λογοδοτήσει ενώπιόν του. Ο βασιλιάς πιστεύοντας ότι ο ∆ηµήτριος θα µεταβάλει τη γνώµη του, τον έριξε στη φυλακή. Από εκεί ο Άγιος ευλόγησε το Νέστορα κρυφό χριστιανό, ο οποίος πάλεψε µε το φονιά Λυαίο και τελικά τον σκότωσε. Ο βασιλιάςλυπηµένος από το φόνο του φίλου του πρόσταξε τους στρατιώτες του να σκοτώσουν τον Άγιο. Αφού τον λόγχευσαν πρώτα στη δεξιά του πλευρά, όπως οι Ρωµαίοι το Χριστό και µετά σε όλο του το κορµί, ο ∆ηµήτριος από τη Θεσσαλονίκη, ο Αϊ-∆ηµήτριος της ορθοδοξίας µαρτύρησε. Το λείψανό του ενταφιάστηκε στο ίδιο µέρος που πέθανε. Στις 26 Οκτωβρίου τιµάται σε όλη την Ελλάδα η µνήµη του. Μετά τη λειτουργία και την αρτοκλασία στο ξωκλήσι µας γίνεται πανηγύρι. Καβαλάρηδες µε στολισµένα άλογα παρελαύνουν µε την εικόνα του αγίου στα χέρια. Το παραδοσιακό φαγητό (κισκέτς) µοιράζεται σ’ όλο τον κόσµο. Οι προσκυνητές θαυµάζουν τους συνεχιστές των παραδόσεων. Για έναν παραπάνω λόγο εµείς τα παιδιά περιµένουµε πώς και πώς το πανηγύρι. Ανήµερα κατά τις οχτώ το πρωί παρέες από παιδιά παίρνουµε πεζοπορώντας το δρόµο για να τιµήσουµε τη µνήµη του. Ο βίος και το µαρτύριο του Αγίου πρέπει να αποτελούν παράδειγµα προς µίµηση για όλους εµάς τους νέους που ζούµε σε µια εποχή γεµάτη πειρασµούς.
Βασιλική Μαϊστρέλλη
Μαθήτρια του ∆ηµοτικού Σχολείου Αγιάσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου