ΣΠ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ --ΛΕΣΒΙΑΚΑ Ο ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ (ΣΚΑΜΝΙΑ)

ΣΠ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ  --ΛΕΣΒΙΑΚΑ

Ο ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ  (ΣΚΑΜΝΙΑ)

Ο άρχοντας επάνδρευε του γιό του του Γιαννάκι,

Σαράντα μύλ’ αλέθανη του γάμου το σιτάρι

Κι άλλοι σαραντατέσσηρης αλέθαν του πιπέρι

Κι  μεσ’ του χρυσουκάντηλο αλέθαν  τη κανέλλα.

Μπαίνει και βγαίν’ ο Γιαννακός, κλαίει κι ανηστηνάζει.

---«Τ’ έχεις, Γιαννάκι μου, κι κλαίς κι βαρειανηστηνάζεις;

Πως έχ΄ς τα ρούχα σου λερά κι  τα μηταξουτά σου;»

---«Βάλε φωτιά στα ρούχα μου κι στα μηταξουτά μου !

Όλον τον κόσμο κάλησης,  Ανατολή και  Δύση,

Μόνου τη πρώτ’ Αγάπη μου γιατί να μη καλέσης;»

---Σύρε Γιαννάκι μ’ πήγαινε, άμε προσκάλεσέ την!»

Κι ο Γιαννακός σαν τ’ άκουσε, το άλογο σελώνει,

Το άλογο καβάλεψε στη Λιγερή πλακώνει.

Την βρήκε και κοιμότανε σε χρυσομαξιλάρι,

Στέκεται , συλλογίζεται , πώς να την εξυπνίση.

Εξύπνησε η Λιγερή και βρήκε τον Γιαννάκο.

---«Καλώς ήλθες Γιαννάκι μου, καλά που μ’ ενθυμήθης !»

---«Όνειρο σ’ είδα Λιγερή, κι ήλθα να το ξηγήσεις.»

---«Πες το Γιαννάκο, πες το μου κ’ εγώ να το διαλύνω.»

---«Μέσ’ σε μια χώρα βρίσκουμουν, μέσ’  σ΄ένα περιβόλι

Και άγουρα δαμάσκηνα έβαζα στη πουδιά μου!»

--«Το περιβόλι είσαι συ, κ’ η χώρα …π’ θα χουρίσεις,

Κι  τα’ άγουρα δαμάσκηνα είν’ η γυναίκα π’ παίρνεις!»

---«Πηρικαλώ σε Λιγερή , στο γάμο μου να έρτεις.

Σήκω και συγυρίστηκε κουμπάρα μου να γένης!».

---«Σύρε,  Γιαννάκο  μ’  πήγαινε,  πήγαινε στη δουλειά σου

Κι αυτά τα λόγια που μου λες είνη όλα δικά σου!».

…………………………………………………………………………………

‘Πάγη… κ’ ένα κακό πουλί πάγη και της ελέγει

----«Εσύ κεντάς  και συρματάς μαντήλι του Γιαννάκου,

Μα ο Γιαννακός πανδρεύγητη κι άλλη γυναίκα παίρνει.»

---«Πήγαινε εσύ κακόπουλο, πήγαινε στη δουλειά σου

Κι όλα τα λόγια που μου λες είναι όλα δικά σου!»

---«Σαν δεν πιστεύγης Λιγερή, κι σαν έχεις τον νού σου,

Ανέβα πάνου στου μπαλκόν’ κι δε κάτου στου κάμπο

Να δεις τ΄ ασκέρι, π’ ώρχητη στου Γιαννακού το γάμο.

Γελούσε κι αναίβηνη, κλαίγει κι καταιβαίνει!...

---«Πού’ναι μάνα μ’ τα ρούχα μου κι τα μηταξουτά μου,

Ο Γιαννακός παντρεύγητη…κουμπάρα θε να γίνω!»

Βάζει τον ήλιο πρόσωπο κι του φηγγάρι στήθη

Κι τα χουχλάκια του γιαλού κουμπιά κι δαχτυλίδι

Κι του κουράκου του φτηρό του βάζει  ματοφρύδι…

---«Ώρα καλή σας άρχοντες, μητάνια των παπάδων,

Καλησπερίζω τσι φτωχοί, κι γειά των παλληκάρων!»

Παπάδες σαν την είδανε χάσαν τα γράμματά  τους,

Κι  τα μικρά διακόπουλα χάσανε τα χαρτιά τους!

---«Ψάλε παπά μ’ σαν π’όψαλες, διάκου μ’ σα π’ καλουνάρχας

Κι σεις μικρά διακόπουλα, για βρήτη τα χαρτιά σας

Κι με την εμμουρφάδα μου Θεός μου την ηδώκη!»

Ανηστηνάζει ο γαμπρός κι των παπάδων λέγει :

---«Παπά μ΄αν είση χριστιανός κι αν είσι βαφτισμένος

Παρέσυρη τα στέφανα κι βάλ’ τα στην …κουμπάρα!»

………………………………………………………………………………………………………………….

---«Σύρε, μανούλα μ’ πάρε με!.... στου όνειρου μ’  του είδα :

Μου έδινης του χρυσαητό απού τη Βαβυλώνα…

Κι  έσυρη άλλ’ κι πήρε τον!...

Που να μην τον κηρδέση!

Της Παναγιάς τα  ‘ννιά μηρα τα μαύρα να φουρέσει!...»