Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010
Συνεργασία facebook - Μυτιληνιάς Διαλέκτου
Εδώ θα δείτε την νέα πλατφόρμα του facebook που συνεργάζεται με το blog της Μυτιληνιάς Διαλέκτου
Ευχαριστώ πάρα πολύ τον φίλο κ πατριώτη Πέτρο Ανδριώτη
Share
Share
Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010
ΤΑΝΓΚΟ (Αργύρης Αραβανόπουλος - ΤΑ ΜΥΤΙΛΗΝΙΑ ΜΑΣ - ΕΚΔΟΣΗ 1975)
τι ήθιλα ι μυαλουκουμένους να γυρεύγου παντριγιές ;
Βρε τι μιγαλείου πούμ΄ντουν,
λέφτιρους σαν του τρυγών΄!
Ήθιλα σκουτός ---- σκουνόμτουν,
ήθιλα καθ΄στός καθούμ΄ντουν !
Μήδι τσίτις, μήδι πόν΄.
Είχα; έτρουγα σα δράκους,
εν είχα; Δεν έχ΄φαγί
τσι κανένας χικ δε μ' είπι
μήδι μ΄έκανι αθλουγή.
Τώρα...άστα, μη τα μ΄λάς
μη μας έβρ' κανές νταμλάς !
....Αχ! τσιφάλι μ΄Αρβανίτ΄κου ποιός αδειάζ΄να σι χτυπά !
Αθιτό σ΄ιρχόταν άστσ΄μα (άσχημα)
τσ' ήθιλις να βάλ΄ς χαμπά.
Όμους ---τσι τ΄στραβού του δίτσιου ---
σ΄ούλου τούτου του ζαράρ΄
μη θαρρείτι πους θα βρήτι μόν΄ιμένα πλιά φτιξάρ' !
Τσι για να τα ξέριτι ούλα μι του "νι" τσι μι του "σι"
να, τίλουγια ανιλ΄πουτζώθ΄κα
τσι χουρεύγου στου ταψί :
Πέρσ΄ τ' καλουτσιριού, στα ξέβγα,
κουντουλόγα τσι η Τρυγ΄τής,
σμαδιατσή τσ΄αξέχαστ΄μέρα,
τ΄Αξ΄του, κουσιννιά Διφτέρα,
τ΄Α- Γιαννιού ---μιγάλη η χάρη τ---
πού΄νταν Απουτσιφαλστής
(ουλουφάνιρου Σημείουν τούτους
γι΄απουτσιφαλ΄σμός ! Του τσιφάλ του θ'κόμ
μιλέτα, πούνταν όμους τότ΄η γνώσ΄;).
Του λοιπόν που λες τσείν΄τ΄μέρα,
μόλις πήρα ένα μιζέ
μι βαλίτσις, μι μπαγούλα
τσι μι κούρσαν ανγκαζέ,
ήρτ΄η Βγατζιλιώ τσ΄ Μαρίνας
απ΄τουν Πειρηά τσ΄Αθήνας !
Παναγιούδα μ΄τι΄νταν τσείνου
δε μπουρώ να του ξακρίνου !
Τραγανή τσ΄αφράτ΄σα φτάζμους ----
ανισουσουρίστσ΄ι κόσμους ! ---
Τρέχαν σα ξαλ΄φές τα σάλια ---
τα σκουπίζαν μι μισάλια !
Ίδρουν' ίδρουν ψ΄λό τ΄αχείλ΄
του σκουπίζαν στου μαντήλ΄!
Τ΄ν είδα τσι ατζιλουθουρήθ΄κα,
ράγ΄σι η καρδιά μ΄, ρε γκ΄μπάρ΄,
γύρουν γύρου σαν του κ΄μάρ΄!
Νύχτα ως νύχτα στς καφινέδις
είχουμ΄τα λαλούμινα.
Μουναχά ντουν τα πουδάρια μ΄,
σα φτιρά πιτούμινα
μια ανιπ΄δούσαν τσι σαλεύγαν
μιά ξιτ΄νάζαν τσι χουρεύγαν !
Τσ' ένα βράδ΄που τα παράπια
(Είχι πλιά θουλώσ΄του μάτι μ΄)
του μπουμπούν΄σα πάσ΄στ'ν καγίλα μ'
"Γειά σου Βγατζιλιώ μ΄αφράτη μ΄"!
Ε ! Αυτό ΄νταν !΄Μη του βγάλαν
του ιλάμι μ΄βρε πιδιά,
μόλις πήραν μυρουδιά.
Τ΄άλλου βράδ΄κάτ΄νταγκλαράδις
μαζουχτήκαν για χατήρι μ΄
κάτ΄απί του παναθύρι μ',
τσι τραγ΄δούσαν τσι στριγκλίζαν,
π΄ίλιγις γαυγίζιν λύτσ΄:
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Του πουρνό πάγ΄α κατέβου
μ΄γλέπ΄ι μήτρους μ΄ασικλίτσ΄
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Πάου για καφέ στ΄Βινέτου πέφτου
πά στου ΄ρηνουδίτσ΄,
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Παρατζέρνου έναν σκέτουν΄
μόλις ίβαζι του μπρίτσ΄
μι του πέταξι απού σπόντα :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Ζιματ΄στόν τουν ανιρούφουμ'
να μη φύγ΄του θιριακλίτσ΄
στ'ν τρίτ΄ρουφ΄ξά στραβουκατάπια
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄" !
(Τού΄πι ι πρώτους πρόιδρός μας
πώχασι του προυδριλίτσ΄
γιατί μάζιβγι τα λάδια
τσι παρέδ΄νι πάντα ξύτσ΄).
Κάνου α κόψου στα χουράφια
να μπρουστά μ΄η Κληουνίτσ΄:
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
---Όχ (ι)' μουρή δε θα του πάρου !
Αμ΄αυτή του παγιαβλί τσ :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Γύρ΄σα πίσου. Μπαντουνάρ΄ζα
σα ζαβλακουμένου ουρθύτσ'
τσι βλαστήμου μ΄του κουρίτσ΄!
Πά' στουν καφινέ α τ΄ν πιράσου
μι ρακί τσι μιζιλίτσ΄
μ΄αρχινά του φουνουγράφου :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Κάνου α φύγου πέφτ΄απάνου
στ΄ν αξαδέρφη μ΄τ΄ν Ιλπινίτσ΄
Γύριβγι τσι βαρταλάλει
πόρτα ως πόρτα του κακνί τσ΄
τσ΄έσυρνι του παντουφλί τσ΄
τσι τνη φώναζ΄η μανή τσ΄
μ΄σου΄γυμνή μ΄ένα μανίτσ΄,
πίσ΄απού του νταμλαλίτσ΄:
"Τώπιασις μουρή Ιλπινίτσ' ";
Μ΄λιά στ΄μανή τσ΄αυτή, μόν΄λέγ΄μι
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Σκώνου πλιά τσι ΄γώ του χέρι μ΄
δείχτου τουν αγκώνα μ΄
"Μπρίτς ! Εν του παίρνου του κουρίτσ΄"
(Του κουρίτσ΄! Αμ τι δα λόγους !..
Τώρα η Βγατζιλιώ τς Μαρίνας παντριμέν΄μι τς ανισπάθις,
ζουντουχήρα μήδι μήνας...).
Φεύγου, κατιβαίνου στ΄χώρα
----οι πατούνις ιμ στ'ν κουρφή μ΄.
Έφταξα, κουρσούν΄ως ώρα, να ξιντουμανιάσ΄του γ΄δί μ.
Λέγου, μέσ΄του νού μ΄κουράγιου !
Κουντουστάθ΄κα στου μουράγιου,
τσ' ανιμέτρουμ, τσ΄βάλια, τσ΄βάλια
---ζίγγα μέσ΄ένα καγίτσ΄!
Μη φουνάζιν απού μέσα :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Κάνου π΄εν καταλαβαίνου
παίρνου δρόμου τσι παγαίνου.
Πάγου κάθουμι στουν κήπου
πώλαχα έναν πάγκουν άδειου
τσι απ΄του καρσινό του ράδιου
μ΄έρχιτι τ΄απανουπροίτσ΄ :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Μια παρέγια κουπιλούδις κάθαμιά τσι τιφαρίτσ΄,
μόλις μ΄είδαν αρχινήσαν :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Βρε τι πάθαμι ! μουρμούρ΄ζα,
τι ΄ν΄αυτό του ριζιλίτσ ;
Μ΄απουκρίνιτι του ράδιου :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Διάβουλι, κακό που μ΄έστειλις !
αστραπή τσι μουνουμιάς
τό΄μαθι ούλους ι ντουνιάς !
Όπ΄να πάγινα του λέγαν,
μ΄του κριμάσαν πλιά σκλαρίτσ΄!
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Παίρνου τ΄στράτα να ΄ρτου πίσου...
Μόλις έφταξα στου Κλίτσ΄
αρχινά μιά καρακάξα :
"Να του πάρεις του κουρίτσ΄".
Ξ'τέ μ΄ουγράντ΄σα ! Παίρνου δρόμου,
χώνουμι μέσ΄του τσαμλίτσ΄----
Να του πάρου του κουρίτσ΄!
Μέσ΄τα αυτιά μ΄βρουντούσαν κ΄δούνια !...
Τι΄νταν τούτου του καζίτσ΄; ---
Να του πάρου του κουρίτσ΄!
Πάγου σπίτ΄λιμόν΄η μούρη μ΄
ήμ΄νταν σαν λειψανουθήτσ΄----
Να του πάρου του κουρίτσ΄!
---Τι έχ΄ς βρε γιέ ; μ΄μι λέγ΄η μάνα μ΄,
μπας τσι σ΄ήρτι σαριλίτσ΄;
Στέκα δω να σι θυμιάσου,
παρ΄α φας τσι κάνα φ΄νίτσ΄,
τσ΄άντι πάρ΄του, του κουρίτσ΄!
Ξέν΄, τσι θ΄τσοί μη βάλαν στ΄μέσ΄
σα μαντρόστσ΄λα τσ΄αλιπές !
Ε μη λέγαν να του πάρου δα μη τ΄βία
(ούλα τσ΄ούλα πρέπ΄ιθιλουντής α πας !)
Τσ΄ α δεν ήξιρα να π΄δώ τουν Ησαϊα ---
εν ιπείραζι ! θα μ΄έδειχτ΄ι παππάς !...
Αχ ! Πες ι γ' ένας απ΄τη μιά
τσ΄άχ ! πες τσι πες ι γ΄άλλους,
στα πίσου πίσου να η ζημιά,
να τσ΄ι χατάς ! ---μιγάλους !
Μι του κρούσαν του τσιφάλι μ΄
του πιπ΄λίξαν του μυαλό μ' !
Πιάνου κάνου του σταυρό μ΄
τσι ξουδιάζου τσ΄όσουν είχα
μαζουμένου χαρτζιλίτσ΄
τσι χριγιώνουμ΄απού πάνου
τσι του παίρνου του κουρίτσ΄!
(Συ΄σι που του παίρν΄ς ; Ισύ ; )
Απί τότις π΄δώ ι καημένους
σαν πουτ'κός μέσ΄του ταψί....
Τώρα μ΄είπαν πρου μιρώθι
---ακ΄σι σύ μασκαραλίτσ !---
Πους αυτό μαθέ που λέγαν
"Να του πάρου του κουρίτσ΄"
Εν του λέγαν λέγ΄για μένα
---τ΄μάνα τσι τ΄απιθαμένα !---
μόνι ήνταν λέγ΄...τανγκό !!!!....
---τσι του πλιέρουσα ιγώ !!!
Τάδις τ΄ν έπαθα σα χάνους,
δύο μ΄σ, ουργιές κουρμί - βρακάς !!!
Σκάς, βρε γκ΄μπάρι, για δε σκάς ;;;
Share
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
Με λένε Ελλάδα.
Με λένε Ελλάδα.
Σου μιλάω ψιθυριστά να μην μας ακούσουν. Θα σου πω και εγώ την ιστορία της καταστροφής μου.
Με λίγα λόγια.
Κάποτε είχα μια συναίσθηση της ιστορικής αξίας μου, ήμουν πτωχή πλην τίμια.
Πολέμαγα για να μεγαλώσω.
Πολέμαγα για τους Βαλκανικούς.
Πολέμαγα για τη μεγάλη ιδέα στη Μικρά Ασία.
Έστω και αν έσπασα τα μούτρα μου δεν το έβαλα κάτω.
Πολέμαγα στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο και αντιστεκόμουν.
Ξυπνούσαν μνήμες που με συνέδεαν με το παρελθόν.
Μετά άρχισε ο ξεπεσμός μου.
Ο γελοίος εμφύλιος των αριστερών με τους δεξιούς που σφάζονταν με τα κονσερβοκούτια.
Η ανοικοδόμηση με τις γελοίες πολυκατοικίες, η πιο άσχημη πρωτεύουσα σε όλη την Ευρώπη.
Η Χούντα.
Το ΠΑΣΟΚ.
Τα λαμόγια στην εξουσία.
Το Τσοβόλα δώσ' τα όλα.
Ο Κοσκωτάς.
Ο Μητσοτάκης.
Οι κοριοί.
Το χρηματιστήριο του '99.
Όλοι αυτοί που δεν μπήκαν φυλακή.
Μαζί και οι παπαγάλοι.
Ο Σημίτης με τον Κόκκαλη και τον Μπόμπολα.
Οι λιμουζίνες και τα μπουζούκια σε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα.
Τα δανεικά. Τα δανεικά. Τα δανεικά.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Οι λαϊκιστές στην εξουσία.
Πράσινοι και μπλε.
Διορίστε, διορίστε, χώστε, φάτε, με ξεσκίσανε φιλαράκι.
Οι συνδικαλιστές.
Οι ληστοτραπεζίτες.
Οι Αλβανοί και οι σφαγές.
Οι χουλιγκάνοι και τα επεισόδια.
Οι κουκουλοφόροι και οι κουλτουριάρηδες αριστεροί της πλάκας υποστηρικτές τους. Οι αριστεροί με τις δεξιές τσέπες στην ΕΡΤ.
Οι υπουργοί και οι μίζες.
Η Ζίμενς, ο Τσουκάτος, ο Αλογοσκούφης.
Ο μπουνταλάς κρεμανταλάς Καραμανλής, ο άχρηστος.
Οι εισαγγελείς που δεν έβαλαν κανέναν στη φυλακή.
Οι τρομοκράτες που έπιασαν τη 17Νοέμβρη η οποία ήταν λιγότερο τρομοκρατική από το Σύστημα που με τρομοκρατεί φιλαράκι. Είμαι μία βιασμένη τρομοκρατημένη.
Μου κλωτσάνε τα ομόλογα λες και είναι σκατά, με έχουν κάνει σκουπίδι.
Με κράζουν οι Γερμανοί, με κράζουν σε όλα τα κανάλια της γης, ο υπουργός οικονομικών της Πορτογαλίας σήμερα δήλωσε "μην μας συγκρίνετε, εμείς δεν είμαστε Ελλάδα"!
Πιάνουν το όνομά μου στο στόμα τους όλοι, διότι εγώ έγινα η πιο βρωμιάρα απ'όλους. Είναι να τρελαίνεσαι, να παραληρείς..
Θα σου έγραφα κι άλλα, είχα πολλά να σου πω, αλλά θέλω να δω τώρα TV των εργολάβων και των εφοπλιστών που με αποβλάκωσε τελείως. Το μεσημέρι βλέπω τα κουτσομπολίστικα διότι εκεί δεν μιλάνε για μένα και ξεχνιέμαι. Αποβλακώνομαι ακόμα πιο πολύ.
Έχω τα ωραιότερα βυζιά που είναι σαν νησιά, τα ωραιότερα μάτια που είναι σαν θάλασσες, τα ωραιότερα οπίσθια που είναι σαν βουνά, αλλά δεν με γουστάρει πια κανένας. Διότι είμαι βρώμικη, με βίασαν όλοι.
Και δεν υπάρχει ΕΝΑΣ αρσενικός, ΕΝΑΣ πολιτικός να τους διαολοστείλει όλους αυτούς που με βιάσανε και να τους κλείσει φυλακή.
Δεν υπάρχει ΕΝΑΣ εισαγγελέας.
Τι να σου λέω άλλο φίλε, είμαι εξουθενωμένη..
Share
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010
ΤΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ! (Χιουμοριστική Ιστορία της Αγιάσου)
Τα παλαιότερα χρόνια στην Αγιάσο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς οι νοικοκυρές είχαν αυξημένη εργασία.Μετά από τίς άλλες δουλειες του σπιτιού, έπρεπε να φτιάξουν και την πατροπαράδοτη Βασιλόπιτα με τα φύλλα "γι Βασλίνα".
Αφού την έφτιαχναν την πήγαιναν στο φούρνο της γειτονιάς για ψήσιμο από τον οποίο εξαρτιόταν και η επιτυχία της.
Από τη στιγμή που την πήγαιναν έως ώτου ο φούρναρης θα την έβαζε για ψήσιμο οι νοικοκυρές παρέμεναν εκεί. Το άγχος τους ήταν μεγάλο για την επιτυχία του ψησίματος γι' αυτό πολλές έκαναν διάφορες ερωτήσεις όπως:
- 'Ε Βασιλ' βγάλτ'να κουμάτ' να τ'νι δώ! ή
- 'Ε Βασίλ' σα πουλή ε τ'ν αφίτσις μέσα;
Σε περίπτωση που ο φούρναρης έβγαζε την πίτα΄η νοικοκυρά του έλεγε:
- 'Ε Βασίλ' ε τ'νι στράτζιξις καθολ.
Οπως καταλαβαίνετε εάν κάποιος ξένος ήταν παρών σε έναν τέτοιο διάλογο φαντάζεστε που μπορεί να πήγαινε το μυαλό του ακούγοντας αυτές τις ερωτήσεις.
Αφού την έφτιαχναν την πήγαιναν στο φούρνο της γειτονιάς για ψήσιμο από τον οποίο εξαρτιόταν και η επιτυχία της.
Από τη στιγμή που την πήγαιναν έως ώτου ο φούρναρης θα την έβαζε για ψήσιμο οι νοικοκυρές παρέμεναν εκεί. Το άγχος τους ήταν μεγάλο για την επιτυχία του ψησίματος γι' αυτό πολλές έκαναν διάφορες ερωτήσεις όπως:
- 'Ε Βασιλ' βγάλτ'να κουμάτ' να τ'νι δώ! ή
- 'Ε Βασίλ' σα πουλή ε τ'ν αφίτσις μέσα;
Σε περίπτωση που ο φούρναρης έβγαζε την πίτα΄η νοικοκυρά του έλεγε:
- 'Ε Βασίλ' ε τ'νι στράτζιξις καθολ.
Οπως καταλαβαίνετε εάν κάποιος ξένος ήταν παρών σε έναν τέτοιο διάλογο φαντάζεστε που μπορεί να πήγαινε το μυαλό του ακούγοντας αυτές τις ερωτήσεις.
ΤΟΥ ΠΑΡΑΝΟΥΜΟΥ ΤΣΙΓΑΡΟΥ (Ποίημα)
Νόμου ψηφίσαν μεσ' βουλή
μόνου για τού τσιγάρου,
είδατι πόσου μας πασκίζ'
τού κράτους απ' του χάρου;
Παντού απαγουρέψαντουν
εκτός νάνι μιγ΄νταν'
γι τιργιακλίδις γράψαντου
ἐφτου που πγιάν' μιλάν'.
Όποιους καπνίζ' τικμήριου
βάλτι τουν ένα όρου
εμ' δε συμφέρ' γιατί μαζών'
του κράτους κβάρα φόρου.
Ημίμετρα που παίρνιτι
γιατί να τ' ακλουθούν
σν' Ελλάδα είνι δύσκουλου
μόνου για τού τσιγάρου,
είδατι πόσου μας πασκίζ'
τού κράτους απ' του χάρου;
Παντού απαγουρέψαντουν
εκτός νάνι μιγ΄νταν'
γι τιργιακλίδις γράψαντου
ἐφτου που πγιάν' μιλάν'.
Όποιους καπνίζ' τικμήριου
βάλτι τουν ένα όρου
εμ' δε συμφέρ' γιατί μαζών'
του κράτους κβάρα φόρου.
Ημίμετρα που παίρνιτι
γιατί να τ' ακλουθούν
σν' Ελλάδα είνι δύσκουλου
γιά νά συμμουρφουθούν!
ΣΥΣΣΙΤΙΟΥ ΠΛΗΡΟΥΦΟΥΡΙΑ (Χιουμοριστική Ιστορία της Αγιάσου)
Στ΄Παναγιά τ΄χουριού μας απι τα πάντα αρχόταν πάρα πολλοί να κάνιν του τάμα τουν.
Μιά ιστουρία τέτοια καταγράψαμι για ένα ξένο που κάποτε όταν βρέστσι στ΄Μυτιλήν΄θέλ΄σι γιου κστιανός ν΄ανέβ΄στ΄ν Αγιάσο
Πάσκισι έμαθι πουπού ξεκινούν τα λεωφουρεία για του χουριό για να πληροφορηθεί τα δρομολόγια.Κάποιον τυχόντα ήβρι στο σταθμό και τον ρώταγι να μάθ΄.Αλλά επειδή τσίνους δε γνώρ΄ζι του υπέδειξε τον εισπράκτορα.
-Νά τσίνουναν θα ρουτήγ΄ς τ΄ "Φασούλα" φτός είνι γι΄αρμόδιους.
Πράγματι πλησίασι τσι ρώτ΄σι .Γι΄απάντησ΄ ήταν:
- Έ ξέρου γώ ρε κ΄μπάρι θα βρείς γη του "Πτάρ" γη τ΄"Σμαρίδα".(παρατσούκλια εισπρακτόρων και τα τρία).
Γιού ξένους παραξηνεύτσι τσι παραμουρμούρ΄ξι μέσ΄τα δόντια τ΄: Ρε που βρέθ΄κα; Σι σταθμό λεωφορείων γιά σι Λουκάντα;. Κούν΄σι τ΄μπατσάτ΄λέγοντας : Πληροφορία για συσσίτιο.
Μιά ιστουρία τέτοια καταγράψαμι για ένα ξένο που κάποτε όταν βρέστσι στ΄Μυτιλήν΄θέλ΄σι γιου κστιανός ν΄ανέβ΄στ΄ν Αγιάσο
Πάσκισι έμαθι πουπού ξεκινούν τα λεωφουρεία για του χουριό για να πληροφορηθεί τα δρομολόγια.Κάποιον τυχόντα ήβρι στο σταθμό και τον ρώταγι να μάθ΄.Αλλά επειδή τσίνους δε γνώρ΄ζι του υπέδειξε τον εισπράκτορα.
-Νά τσίνουναν θα ρουτήγ΄ς τ΄ "Φασούλα" φτός είνι γι΄αρμόδιους.
Πράγματι πλησίασι τσι ρώτ΄σι .Γι΄απάντησ΄ ήταν:
- Έ ξέρου γώ ρε κ΄μπάρι θα βρείς γη του "Πτάρ" γη τ΄"Σμαρίδα".(παρατσούκλια εισπρακτόρων και τα τρία).
Γιού ξένους παραξηνεύτσι τσι παραμουρμούρ΄ξι μέσ΄τα δόντια τ΄: Ρε που βρέθ΄κα; Σι σταθμό λεωφορείων γιά σι Λουκάντα;. Κούν΄σι τ΄μπατσάτ΄λέγοντας : Πληροφορία για συσσίτιο.
EΔΩ ΤΑ ΦΡΕΣΚΑ (Χιουμοριστική ιστορία της Αγιάσου)
Η ετοιμολογία στην Αγιάσο θα έλεγε κανείς οτι είναι έμφυτη για αρκετά άτομα.Στην ιστορία που ακολουθεί διαπιστώνεται του λόγου το αληθές.Ένα τέτοιο πρόσωπο υπήρξε γι Μπάνους λιγόλογος μεν ετοιμόλογος δε.
Είχε κατεβεί στην αγορά για ψώνια,όπου άκουσε να φωνάζουν απ'τα παλιά ψαράδικα: εδώ τα φρέσκα ....
Πλησίασε κοντά και όπως στεκότανε είχε καρφωμένο το βλέμμα του πάνω στα ψάρια με έντονο ενδιαφέρον.
Το περίεργο κάρφωμα των ματιών αντελήφθη ο Χαρίλαος Βουνάτσος (Κνάς) που πούλαγε τα ψάρια και τον ρώτησε με απορία.
- Τίντανι ρέ Μπάνου πώς τα λουγιάγ΄ς;
Η απάντηση πακέτο :
-Δε τα λουγιάζου ρουτώ τα!!!!
-Τι τα ρουτάς;
-Να ! έχιν πουλί τσιρό που λείπιν απί τ΄θάλασσα;
Είχε κατεβεί στην αγορά για ψώνια,όπου άκουσε να φωνάζουν απ'τα παλιά ψαράδικα: εδώ τα φρέσκα ....
Πλησίασε κοντά και όπως στεκότανε είχε καρφωμένο το βλέμμα του πάνω στα ψάρια με έντονο ενδιαφέρον.
Το περίεργο κάρφωμα των ματιών αντελήφθη ο Χαρίλαος Βουνάτσος (Κνάς) που πούλαγε τα ψάρια και τον ρώτησε με απορία.
- Τίντανι ρέ Μπάνου πώς τα λουγιάγ΄ς;
Η απάντηση πακέτο :
-Δε τα λουγιάζου ρουτώ τα!!!!
-Τι τα ρουτάς;
-Να ! έχιν πουλί τσιρό που λείπιν απί τ΄θάλασσα;
ΠΙΑΣΤΣΙ ΣΤΑ ΠΡΑΣΑ (Χιουμοριστική ιστορία της Αγιάσου)
Μιά νύχτα γι Ληγόρς΄τού΄ρθε γι όριξ΄να εκτελέσ΄τα συζυγικά ντ΄καθήκοντα θα λέγαμι.Τν΄ώρα πούν΄ταν τα πράματα πάσ΄του γιούν΄, νιώσι γι΄μκρός του Μινιλέλ΄. Σά κάτ΄να απείκασι μέσ΄τ΄νύχτα τσι ρώτσι.
-Πάτερα τι κάν΄ς σ΄μάναμ;
Ληγόρ΄ς σα να μη συμβαίν΄τίπουτα παρότρυνι τουν ιμκρό.
-Στσιπάστσι Μινιλέλ΄τσι βάζου σ΄μάνασ΄χαραχτές βιντούζις.
Δικαιολογία με ιατρική ορολογία
Γλωσσάρι
Απείκασι=αντελήφθει
Πιάστσι = πιάστηκε
πούν΄ταν = που ήταν
γιούν = κορύφωση
νιώσι = ξύπνησε
-Πάτερα τι κάν΄ς σ΄μάναμ;
Ληγόρ΄ς σα να μη συμβαίν΄τίπουτα παρότρυνι τουν ιμκρό.
-Στσιπάστσι Μινιλέλ΄τσι βάζου σ΄μάνασ΄χαραχτές βιντούζις.
Δικαιολογία με ιατρική ορολογία
Γλωσσάρι
Απείκασι=αντελήφθει
Πιάστσι = πιάστηκε
πούν΄ταν = που ήταν
γιούν = κορύφωση
νιώσι = ξύπνησε
στσιπάστσι = σκεπάσου
ΛΟΓΩ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΑΣΒΕΣΤΙΟΥ (Χιουμοριστική ιστορία της Αγιάσου)
Γι Στρατίγ΄ς είχε νιώσει κομάρες,δεν αισθανόταν τόσο καλά, η ανημπόρια τον ανάγκασε να πά στον αγροτικό γιατρό να δεί τέλος πάντων το τι του συμβαίνει.Αφού ο γιατρός τον εξέτασε δεν απείκαζι τίπουτα.
Έλα όμως που Στατήγ΄ς ήταν ζαβλακουμένους.Τελικά ανάγκασι τον γιατρό να τουν παραπέμψει στο Νοσοκομείο.
Έγτσι μόλις πήγε άρχισαν γι εξετάσεις στου αίμα τσι τσ΄κατουρλιά.
Αποτέλεσμα μετά από όλα να βρεθεί η αιτία. Είχε έλλειψη ασβεστίου.
Τ΄δόκαν τ'κατάλληλη αγουγή και του συνέστησαν να πάρει ασβέστιου και απο άλλες πηγές.
Ακούγοντας έτσι, έρξι ένα σουγιά μέσ΄τσέπ΄τσι όπ΄έβλεπε φρεσκοχρισμένο τοίχο έξυνε τον ασβέστη τσι μέτ'΄γλώσσατ΄μάζουνι του ξύσμο. Θάργι ότι με τα γιατρουσόφια θα πλήθυνι του ασβέσυιου ώστι να ανιρραγώσ'.Μιά συνταγή του ίδιου.
Γιατριγιά θά λέγαμι βιολογικής σημασίας.
Γλωσσάρι
απίκαζι = αντιλαμβανόταν
ζαβλακουμένους = κακή διάθεση
φρισκουχρισμένου = ασβεστωμένο
ανιρραγώσ΄ = να πάρει επάνω του
Έλα όμως που Στατήγ΄ς ήταν ζαβλακουμένους.Τελικά ανάγκασι τον γιατρό να τουν παραπέμψει στο Νοσοκομείο.
Έγτσι μόλις πήγε άρχισαν γι εξετάσεις στου αίμα τσι τσ΄κατουρλιά.
Αποτέλεσμα μετά από όλα να βρεθεί η αιτία. Είχε έλλειψη ασβεστίου.
Τ΄δόκαν τ'κατάλληλη αγουγή και του συνέστησαν να πάρει ασβέστιου και απο άλλες πηγές.
Ακούγοντας έτσι, έρξι ένα σουγιά μέσ΄τσέπ΄τσι όπ΄έβλεπε φρεσκοχρισμένο τοίχο έξυνε τον ασβέστη τσι μέτ'΄γλώσσατ΄μάζουνι του ξύσμο. Θάργι ότι με τα γιατρουσόφια θα πλήθυνι του ασβέσυιου ώστι να ανιρραγώσ'.Μιά συνταγή του ίδιου.
Γιατριγιά θά λέγαμι βιολογικής σημασίας.
Γλωσσάρι
απίκαζι = αντιλαμβανόταν
ζαβλακουμένους = κακή διάθεση
φρισκουχρισμένου = ασβεστωμένο
ανιρραγώσ΄ = να πάρει επάνω του
ΞΟΜΠΛΙΑΣΜΑ ΣΕ ΡΥΘΜΟ ΟΠΑ ΕΙΠΑ ΛΕΩ (Ποίημα)
Αρχίσανι τα όργανα
τσι γι καρσιλαμάδις
γι' ένας τουν άλλουν ξιπρουστιάζ'
ρε τ'ς παλιου μασκαράδις!!!!!.
Τουν δίναμι του ψήφου μας
γινώνταν βουλιφτάδις,
μπαίναν ξιβράκουτ' μεσ' βουλή
τσι βγαίναν τσιφλικάδις.
Τώρα μας παίζιν του παπά
ξέριτι τι θα ποίσιν;
τα δυο μιγάλα κόμματα
θα τα ισουψηφίσιν.
Μαζώξιτιτς τσι στου σκαμνί
τουκάτ΄ τσι απουκάτου,
στα σίγουρα μη τσ' χάσητι
σα του Χριστουφουράκου.
Πουλλά θα δουν' τα μάτια μας
υπουμουνή μιγάλ'
κόρακας μάτια κόρακα
άραγις θα τα βγάλ';
Γλωσσάρι
ξιπρουστιάζ'=αποκαλύπτει
σκαμνί=δίκη
τουκάτ=φυλακή
τσι γι καρσιλαμάδις
γι' ένας τουν άλλουν ξιπρουστιάζ'
ρε τ'ς παλιου μασκαράδις!!!!!.
Τουν δίναμι του ψήφου μας
γινώνταν βουλιφτάδις,
μπαίναν ξιβράκουτ' μεσ' βουλή
τσι βγαίναν τσιφλικάδις.
Τώρα μας παίζιν του παπά
ξέριτι τι θα ποίσιν;
τα δυο μιγάλα κόμματα
θα τα ισουψηφίσιν.
Μαζώξιτιτς τσι στου σκαμνί
τουκάτ΄ τσι απουκάτου,
στα σίγουρα μη τσ' χάσητι
σα του Χριστουφουράκου.
Πουλλά θα δουν' τα μάτια μας
υπουμουνή μιγάλ'
κόρακας μάτια κόρακα
άραγις θα τα βγάλ';
Γλωσσάρι
ξιπρουστιάζ'=αποκαλύπτει
σκαμνί=δίκη
τουκάτ=φυλακή
ΤΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ (Χιουμοριστική Ιστορία της Αγιάσου)
Παλαιότερα στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις μεταξύ της Αγιάσου και του Πλωμαρίου υπήρχε μεγάλος φανατισμός και αρκετή βαβούρα μετά την λήξη του αγώνα ανάλογα με το αποτέλεσμα.
Στην παρακάτω ιστορία είναι πρωταγωνιστές ο παπα Κανιμάς καί ο Στρατής Πετεινός που σαν γείτονες τους άρεσε να πειράζει ο ένας τον άλλον.
Ήταν Κυριακή απόγευμα και ο ποδοσφαιρικός αγώνας Αγιάσου - Πλωμαρίου είχε τελείωσει με νικητή την ομάδα του Όλυμπου Αγιάσου. Μετά το τέλος των πανηγυρισμών όντας περασμένη η ώρα, ο Στρατής περαστικός έξω απο το σπίτι του γείτονά του παπα Κανιμά θέλοντας να τον πειράξει χτύπησε την πόρτα του και απο το παράθυρο πρόβαλε η παπαδιά.
- Τι ντάνι ρε Στρατή(γ), τί συμβαίν' ;
-Φώναξι ω παπαδιά του παπά στι θέλου να τ' πώ κάτ' !!!
Πραγματικά εκείνη τον φώναξε και ο παπάς απορημένος βγήκε στο παράθυρο.
- Τι συμβαίν' ε Στρατή;;
- Να έ τα' μαθις; νικήσαμι!!!
-Α!!! Μπράβου, τίπουτ' άλλου;;;
- Όχ΄, καληνύχτα!!!
Ο παπά Κανιμάς δέ το χώνευε που τον ξύπνησε γι' αυτόν τον λόγο. Άφησε να περάσει αρκετή ώρα και κατά τις 2 μετά τα μεσάνυχτα σηκώθηκε και πήγε να χτυπήσει την πόρτα του Στρατή. Στο παράθυρο αυτή τη φορά βγήκε η γυναίκα του και ξαφνιασμένη ρωτα:
- Τι συμβαίν' ω παπά;
- Θέλου του Στρατή. Φώναξί τουν τσί είνι ανάτζ'.
Εκείνος αγουροξυπνημένος βγήκε και ρώτησε:
- Τι συμβαίν' ω παπά;;
- Να ρε πιδί πέρασις πιο νουρίς τσι μ' είπις οτ΄νικήσαμι, δεν μ' είπις όμως μι πόσα;;;
- Αχ ρε παπά μνίφιρις!!!
- Όχ΄ παίζουμε ... !!!
Στην παρακάτω ιστορία είναι πρωταγωνιστές ο παπα Κανιμάς καί ο Στρατής Πετεινός που σαν γείτονες τους άρεσε να πειράζει ο ένας τον άλλον.
Ήταν Κυριακή απόγευμα και ο ποδοσφαιρικός αγώνας Αγιάσου - Πλωμαρίου είχε τελείωσει με νικητή την ομάδα του Όλυμπου Αγιάσου. Μετά το τέλος των πανηγυρισμών όντας περασμένη η ώρα, ο Στρατής περαστικός έξω απο το σπίτι του γείτονά του παπα Κανιμά θέλοντας να τον πειράξει χτύπησε την πόρτα του και απο το παράθυρο πρόβαλε η παπαδιά.
- Τι ντάνι ρε Στρατή(γ), τί συμβαίν' ;
-Φώναξι ω παπαδιά του παπά στι θέλου να τ' πώ κάτ' !!!
Πραγματικά εκείνη τον φώναξε και ο παπάς απορημένος βγήκε στο παράθυρο.
- Τι συμβαίν' ε Στρατή;;
- Να έ τα' μαθις; νικήσαμι!!!
-Α!!! Μπράβου, τίπουτ' άλλου;;;
- Όχ΄, καληνύχτα!!!
Ο παπά Κανιμάς δέ το χώνευε που τον ξύπνησε γι' αυτόν τον λόγο. Άφησε να περάσει αρκετή ώρα και κατά τις 2 μετά τα μεσάνυχτα σηκώθηκε και πήγε να χτυπήσει την πόρτα του Στρατή. Στο παράθυρο αυτή τη φορά βγήκε η γυναίκα του και ξαφνιασμένη ρωτα:
- Τι συμβαίν' ω παπά;
- Θέλου του Στρατή. Φώναξί τουν τσί είνι ανάτζ'.
Εκείνος αγουροξυπνημένος βγήκε και ρώτησε:
- Τι συμβαίν' ω παπά;;
- Να ρε πιδί πέρασις πιο νουρίς τσι μ' είπις οτ΄νικήσαμι, δεν μ' είπις όμως μι πόσα;;;
- Αχ ρε παπά μνίφιρις!!!
- Όχ΄ παίζουμε ... !!!
Τι ντάνι= Τι είναι
Ανάτζ' = Ανάγκη
μνίφιρις= μου την έφερες
Ανάτζ' = Ανάγκη
μνίφιρις= μου την έφερες
Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010
Παροιμίες και φράσεις που λέγονται στη Γέρα
Έχασι του παλούτσ' απ' τ' χαβούζα
Έχασε το παλούκι ή το πάσσαλο από τη χαβούζα
χαβούζα ( τουρκ. havuz): (δεξαμενή νερού)
Μια πολύ εύστοχη παροιμία που λέγεται για κάποιον που όχι μόνο τα «έχασε», αλλά που έχει περιέλθει σε μια οδυνηρή, μη αναστρέψιμη κατάσταση. Λόγου χάρη, για κάποιον που δεν ξέρει σε τι και σε ποιόν χρωστάει, ή για κάποιο που έχασε τα λογικά του εξ αιτίας μιας οδυνηρής κατάστασης.
Θυμούμαι ακόμη το μπαχτσέ της «Τζίμενας» στο Τάρτι που νοίκιαζε με τα χρόνια ο παππούς μου ο Σαράντος. Όπως οι περισσότεροι μπαχτσέδες έτσι και αυτός, προκειμένου να έχει μπαχτσαβανκά, ήταν εφοδιασμένος με μαγκανοπήγαδο και χαβούζα. Η χαβούζα γέμιζε νερό από το μαγκανοπήγαδο. Το άνοιγμα και το κλείσιμο του νερού για πότισμα γινόταν με ένα πάσσαλο σε εσωτερική άκρη στο πάτο της όπου υπήρχε η οπή εξόδου. Η εξωτερική οπή του νερού ήταν αδύνατον να φραγεί λόγω της πίεσης του νερού. Έτσι, αν κάποιος έχανε το πάσσαλο τίποτε δεν μπορούσε να σταματήσει τη διαρροή του νερού.
Μπίτ’σι γι δ’λειά μ’
Τελείωσε η δουλειά μου
μπιτίζω ( τουρκ. ρήμα bitmek ): τελειώνω, αποτελειώνω.
Η φράση λέγεται όταν μια δουλειά μας κλείσει ή γίνει σύμφωνα με το συμφέρον μας.
<βρήκα ραβ’στή μπίτ’σι γι δ’λειά μ’>
Γαδάρ λαλείς πουρδές ακούς
Σε γαϊδούρια μιλάς πουρδές ακούς
λαλώ ( αρχ.): μιλώ
(Λαλώ όμως σημαίνει στη Λέσβο και φώναξε, ξεμπρόβανε, π.χ. «λάλ’σε τς όρθες να έρθουν», «λάλ’σε τς κατσίτσις να φύγουν»)
Λέγεται όταν κάποιος κατά κυριολεξία χάνει τα λόγια του, μιλώντας σε κάποιους από τους οποίους δεν μπορεί να αναμένει τίποτα, κοινώς σα να μιλάει σε τοίχο. Λόγου χάρη, όταν ο δάσκαλος προσπαθεί να κεντρίσει το ενδιαφέρων των μαθητών του, αλλά αυτοί είναι αδιάφοροι ή απαντούν με άσχετα πράγματα.
Οπότε ο δάσκαλος απηυδισμένος ανταπαντάει.
Μια εκδοχή μπορεί να είναι και η εξής: Παλαιότερα μετά από την ημερήσια συλλογή
της ελιάς, η μεταφορά του γομαριού (φορτίο) γινόταν με γαϊδούρια σε μεγάλες αποστάσεις. Ο αγωγιάτης πάντοτε ακολουθούσε το γομάρι προσέχοντας να ακολουθεί την επιθυμητή διαδρομή. Μερικές φορές όμως τα μονοπάτια ήταν δύσβατα και ανηφορικά και, καθώς τα ζώα συνήθως ήταν βαρυφορτωμένα, υπό την πίεση του φορτίου άδειαζαν τα αέρια!
<αγωγιάτης, πρόσωπο που μεταφέρει φορτία (πρόσωπα ή πράγματα) με το υποζύγιό του>
Παναγιώτης Αγιακάτσικας
Από Εφημερίδα «ΓΕΡΑ» Τεύχος
Share
Ο μερακλής ο άνθρωπος
Τραγούδια από τη Λέσβο και τη Σμύρνη
Με τους Νίκο Καλαϊτζή-Μπινταγιάλα και Στρατή Ράλλη
Με ένα εύστοχο τίτλο «ο μερακλής ο άνθρωπος», ο Σύλλογος Μεσοτοπιτών Λέσβου «Η Αναγέννηση» τιμούνε δύο σημαντικούς μουσικούς και συγχωριανούς τους, τον Νίκο Καλαϊτζή-Μπινταγιάλα και το Στρατή Ράλλη. Πολλά από τα τραγούδια εδώ έχουν εμφανισθεί σε άλλες ηχογραφήσεις από το Αρχείο Ελληνικής Μουσικής, αλλά πέρα από αυτό, έχουμε ένα σύνολο παραδοσιακών τραγουδιών από το νησί μας και τη Μικρά Ασία, που αν μη τι άλλο δίνουν το χρώμα του νησιού και των απέναντι παραλίων όπως καρσιλαμάδες, ζεϊμπέκικα και συρτοί. Οι δύο τιμώμενοι «μερακλήδες» με τις φωνές τους, μας θυμίζουν όλα τα καλά μεράκια του γλεντιού και κεφιού. Πράγματι το τραγούδι που έδωσε και το τίτλο του δίσκου δίνει και την εικόνα του μερακλή:
Ο μερακλής ο άνθρωπος πονάει μα δε το λέει,
Κι αν τραγουδάει, ρε ψεύτη ντουντιά, μέσα η καρδιά του κλαίει…
Ο σκοπός πατάει επάνω στο γνωστό μας ζεϊμπέκικο «Αϊβαλιώτικο» με πολυταξιδεμένους στίχους της Μικράς Ασίας. Τραγούδι λιγότερο γνωστό, σήμερα έχει ενταχθεί στο ρεπερτόριο των μουσικών και στα γλέντια των Μυτιληνιών μετά από τον Αϊβαλιώτικο.
Είκοσι δύο τραγούδια, μεταξύ των οποίων, Η Πέργαμος, Ανάθεμα τον αίτιο, Τα Ξύλα, Εγγλεζίτσα, Στη πληγωμένη μου καρδιά, Συλιβριανό κα. είναι αρκετά για να κάνουν από μόνα τους για ένα μικρό γλέντι…Στο σαντούρι ο Μπινταγιάλας και στο βιολί ξεχωρίζει ο Κυριάκος Γκουβέντας. Πολύ ενδιαφέρον είναι και οι σχολιασμοί των τραγουδιών από τον Γιώργο Κωστάντζο.
Παναγιώτης Αγιακάτσικας
Share
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Εδώ θα τα πούμε όλα
Αλήθεια νομίζετε ότι θα φοβηθώ κ δεν θα ψάξω?
Νομίζετε ότι , όσα έχω φτιάξει τόσα χρόνια,είναι βουτηγμένα μέσα στην κοροϊδία κ την ανωνυμία?
Δεν ρίχνω λάσπες "συμπατριώτες" μου και ούτε κρύβομαι.
Το Lesvosnews.net ξεκίνησε λέει τον Ιούνιο του 2009,με το blog http://lesvos-news.blogspot.com/, αλήθεια?
- Ποιοι είναι οι Πολίτες που το διαχειρίζονται?
Αυτοί που έχουν το http://agrorama.wordpress.com?
Αυτοί είναι οι Πολίτες? - Τα φερέφωνα-παπαγαλάκια που κάνουν ότι τους πουν τα αφεντικά τους,δεν κοίταξαν ότι η πρώτη ανάρτηση του blog μου, δεν είναι τον Ιούνιο του 2009?
- Ανοίξτε βρε ουρθουφλιές τα μάτια σας κ δείτε ότι η πρώτη ανάρτηση μου είναι στις 31-12-2007 ,ακούς??????? Κι μετά να μλάτι.
Θέλιτι να ινημειρώνιτι κιόλας.
Share
ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ !!!
Η έντυπη πληροφόρηση πνέει τα λοίσθια. Οι κυκλοφορίες των εφημερίδων πέφτουν συνεχώς. Κατακόρυφα κατρακυλά και η εμπιστοσύνη των πολιτών στις τηλεπερσόνες. Η γυάλινη εικόνα των μεγαλοδημοσιογράφων θρυμματίζεται στα κανάλια.
Μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο εμφανίζει 3 διαδικτυακούς τόπους με το ίδιο όνομα, με διαφορετικά επιθέματα στο τέλος (com,gr,net). Σε ποιον ανήκει η πατρότητα της ιδέας είναι εύκολο να εντοπιστεί και από τον πλέον αδαή. Η 31 Δεκεμβρίου 2007 σαν ημερομηνία , νομίζουμε ότι βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Κι ως εδώ , ας πούμε «μια χαρά»…..
Όμως, εκείνο που δεν μπορούμε με τίποτα να ανεχθούμε είναι οι ΑΝΗΘΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ στον δημιουργό- διαχειριστή της ΜΥΤΙΛΗΝΙΑΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥ και η ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ του ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΤΟΥ. Ο Γιάννης Κουκέλλης είναι χρόνια γνωστός μας, μιλά , εκφράζεται χωρίς μάσκες, παθιάζεται χρόνια με το νησί, φέρνει κοντά εδώ και χρόνια πάνω από 4.000 Μυτιληνιούς. Ο Γιάννης έχει ΥΠΟΓΡΑΦΗ και ΟΝΟΜΑ.
Αυτοί που τόλμησαν να « εξαφανίσουν» τη «ΜΥΤΙΛΗΝΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΟ» γιατί κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους; Γιατί εμφανίστηκαν ΠΡΟΣΦΑΤΑ κι ΑΝΩΝΥΜΑ; Ποια είναι τα ΑΦΕΝΤΙΚΑ τους; Μήπως μετά τα μέσα Νοεμβρίου , αφού θα έχουν παίξει το παιχνιδάκι τους κι έχουν ρίξει τη λάσπη τους, εξαφανιστούν. Ή μήπως τα αργύρια (η μεγάλη μπάζα), θα εξαργυρωθούν μετά όταν τα αφεντικά κάνουν λογαριασμό .
Στου χουριό μας
«ΟΙ ΚΑΛΠΗ –δες, τουν πρώτου χρόνου χαίρουνται»
ΣΤΡΑΤΗΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ
ΥΓ. ΚΑΛΠΗ δες = τεμπέληδες, κάλπικοι, παραχαραγμένοι και με μια σύγχρονη λεξιλογική ερμηνεία … «Οι τους ψηφοφόρους παραπλανούντες και δολίως άγοντες ως αμνούς και ερίφια εις την ΚΑΛΠΗ , με σκοπόν …ίδιον όφελος προσποριζόμενοι»
Μόνη παρηγοριά – ενημέρωση το διαδίκτυο. Οι Δονκιχώτες της μπλοκόσφαιρας πολεμάν παλιές αντιλήψεις, δεν δεσμεύονται από τις αλυσίδες και τα «πάρε –δώσε» ξεπερασμένων εποχών.
Κάποιοι τρέμουν. Τρέμουν τις ελεύθερες φωνές. Είναι όσοι δεν έχουν δικιά τους φωνή. Είναι τα φερέφωνα- παπαγαλάκια που επαναλαμβάνουν μονότονα το «γιες μεν» , «γιες –μεν» και κάνουν συνεχώς υποκύψεις στα αφεντικά τους. Όσοι έμαθαν να ζουν παρασιτικά, κλέβοντας και ψευδολογώντας.
Μια πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο εμφανίζει 3 διαδικτυακούς τόπους με το ίδιο όνομα, με διαφορετικά επιθέματα στο τέλος (com,gr,net). Σε ποιον ανήκει η πατρότητα της ιδέας είναι εύκολο να εντοπιστεί και από τον πλέον αδαή. Η 31 Δεκεμβρίου 2007 σαν ημερομηνία , νομίζουμε ότι βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Κι ως εδώ , ας πούμε «μια χαρά»…..
Όμως, εκείνο που δεν μπορούμε με τίποτα να ανεχθούμε είναι οι ΑΝΗΘΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ στον δημιουργό- διαχειριστή της ΜΥΤΙΛΗΝΙΑΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥ και η ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ του ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΤΟΥ. Ο Γιάννης Κουκέλλης είναι χρόνια γνωστός μας, μιλά , εκφράζεται χωρίς μάσκες, παθιάζεται χρόνια με το νησί, φέρνει κοντά εδώ και χρόνια πάνω από 4.000 Μυτιληνιούς. Ο Γιάννης έχει ΥΠΟΓΡΑΦΗ και ΟΝΟΜΑ.
Αυτοί που τόλμησαν να « εξαφανίσουν» τη «ΜΥΤΙΛΗΝΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΟ» γιατί κρύβονται πίσω από την ανωνυμία τους; Γιατί εμφανίστηκαν ΠΡΟΣΦΑΤΑ κι ΑΝΩΝΥΜΑ; Ποια είναι τα ΑΦΕΝΤΙΚΑ τους; Μήπως μετά τα μέσα Νοεμβρίου , αφού θα έχουν παίξει το παιχνιδάκι τους κι έχουν ρίξει τη λάσπη τους, εξαφανιστούν. Ή μήπως τα αργύρια (η μεγάλη μπάζα), θα εξαργυρωθούν μετά όταν τα αφεντικά κάνουν λογαριασμό .
Στου χουριό μας
«ΟΙ ΚΑΛΠΗ –δες, τουν πρώτου χρόνου χαίρουνται»
ΣΤΡΑΤΗΣ ΓΙΑΝΝΙΚΟΣ
ΥΓ. ΚΑΛΠΗ δες = τεμπέληδες, κάλπικοι, παραχαραγμένοι και με μια σύγχρονη λεξιλογική ερμηνεία … «Οι τους ψηφοφόρους παραπλανούντες και δολίως άγοντες ως αμνούς και ερίφια εις την ΚΑΛΠΗ , με σκοπόν …ίδιον όφελος προσποριζόμενοι»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)